مهم نیست زندگی ام چقدر طول بکشد .
چند سال یا چند ثانیه .
واقعیت این است که اصلا دست من نیست . تقدیر جای دیگری رقم می خورد و ما محکومیم به پذیرفتنش.
اما عرض زندگی ام ...
عرض زندگی ام را تا جایی که بتوانم وسیع می کنم . طولانی اش می کنم . انقدر که آخر کار برای از دست رفتن فرصت ها و لحظه ها ، کمتر حسرت بخورم.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر